Fernandes en het noordelijkste puntje van Suriname
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
30 Oktober 2006 | Suriname, Paramaribo
Handig is dat, als je in contact komt met andere stagiaires. Ze werken allemaal bij verschillende bedrijven in Paramaribo en zo ook bij Fernandes. Fernandes heeft verschillende bedrijven hier. Autohandel, bakkerij, frisdrank, botteling, ijsjes en vast nog wel wat dingen. Fernandes had een feest te vieren en via een stagiaire hadden wij VIP-pasjes en zo kwamen we terecht in één van de luxere hotels van Paramaribo (Het Krasnapolsky Hotel). Dankzij onze pasjes konden we de 3 nieuwe Fernandes cocktails gratis proeven en werd er al snel contact gelegd met andere (vage) bekenden die ook de instelling hadden om een lange nacht te beleven. Zo kwamen we dan vanuit het Krasnapolsky in de Boonoonoonoos. Een discotheek waar de Surinamers al druk bezig waren met elkaar te schuren en erotisch getint te dansen. Het was er bomvol, dus ook al stond je aan de zijkant, deed je al mee in het voorspel. Tijd voor mij om op zoek te gaan naar eten. Zo kwam ik samen met Marjolein terecht in het casino. Op zoek naar eten, kregen we daar ook wat te drinken en wat brownies. Betalen was niet nodig. Casino’s verdienen hier genoeg aan de gokkers en kunnen dus wel wat drankjes en versnaperingen missen. Ok, ze dachten dat wij ook aan het gokken waren en we lieten ze dan ook in die waan, maar in Paramaribo staan veel, heel veel casinos. ze buiten de bevolking uit. Terwijl er meer opleidingen, scholen en docenten zouden moeten zijn schieten de casino’s hier uit de grond, dus wil ik de casino’s wel uitbuiten door te profiteren van hun “gulheid”. Na dit korte bezoek gingen we weer verder op zoek naar een andere discotheek. Dat werd de starz en daar kwamen we de andere studenten weer tegen die na het Krasnapolsky gebeuren een andere weg hadden gekozen. Een mooie en lange nacht is dit geworden en de zaterdag was rustig. Een goede dag om bij te komen. Dat was wel verstandig want de zondag zouden we weer vroeg klaar moeten staan voor een dagtripje naar Braamspunt.
Ondanks dat, sinds mijn aankomst in Suriname, de temperatuur overdag elke dag nog wel de 33 graden of hoger heeft bereikt ben ik nooit echt verbrand. Dat komt omdat ik meestal wel wat van schaduw op zoek en niet te lang in de felle zon ga liggen. Ik mag dan wel Bakra zijn, ik wil er niet als een Bakra uitzien. Sinds zondag is dat dan toch gebeurt… Een dagtripje Braamspunt. Vanuit centrum Paramaribo de Surinamerivier afgevaren en dan richting de Atlantische oceaan. Ondertussen een stop in Fort Nieuw Amsterdam. Een dorp gevestigd door de Nederlandse kolonisten. Langs de kust staan nog de kanonnen uit die tijd. De slaven werden in het water gezet en moesten roepen als er indringers de rivier op kwamen varen. Dan kwamen de soldaten uit hun huisjes en werden de kanonnen afgevuurd. Nederland zou Nederland niet zijn als ze geen dijken bouwden. Dus ook de dijken waren hier present en ook een molen zou je hier kunnen vinden. Wij hebben hem niet gevonden.
De tocht over de rivier ging verder en we maakten nog een stop bij Panoma (een klein vissersdorpje) Niks te beleven, 15 huizen, een winkeltje en een kerk. Alle inwoners zaten in het kerkje en dus hebben we maar even bij het winkeltje gezeten, waar een pooltafel stond. Niet dat dat de mogelijkheid gaf tot poolen. Het laken was meerdere malen gescheurd. De ballen zaten onder het stof en de pockets waren de behuizing geworden van verschillende grote bijachtige insecten. Ik zal vrezen voor mijn leven als die mij steken. Maargoed, biri gedronken en toen weer verder gevaren. Op het dak van de boot was het prima vertoeven al bood het weinig bescherming tegen de brandende zon. Ik dacht echter (ontwetend als ik was): “Braamspunt biedt voldoende schaduw”. Eenmaal aangekomen bij Braamspunt wist ik beter. Een grote zandvlakte met enkel zwerfhonden en vissershokjes. Weinig schaduw dus, maar achter die zandvlakte. Daar was een grote watervlakte…De Atlantische oceaan. Die biedt genoeg verkoeling en als ik deze over zou steken kom ik bij europa, het kanaal door, de Noordzee over en aanspoelen op de duinen van Bakrakondo (Nederland). Niet dat ik die behoefte had, het gaat om het idee. Het zou ook vrij vermoeiend zijn.
Zwemmen in de Atlantische oceaan was lekker. Geen blauw water zoals bij de Nederlandse Antillen of andere tropische eilanden, maar bruin troebel water. Dat komt door de amazone modder en de donkere bodem van de Surinaamse kust.
Af en toe kwam er iemand het water uit gillen, want de kwallen kunnen gemeen prikken. Geen medicijn tegen de pijn in de buurt dus bood ik mijn hulp aan om over de “wond” te plassen (helpt echt, ammoniak enzo..). Dit werd niet gewaardeerd, tja dan moet je het zelf maar weten.
Inmiddels al rood aangelopen. Niet door mijn ietwat pikante voorstel, maar door de heet en constant stralende zon. (Dat is trouwens niet waar. Niet constant, het heeft even geregend). Besloten we weer richting de boot te gaan, maar niet voordat ons nog een biri en een whisky werd aangeboden door Stanga, een lokale winkelier.
Het was weer een relaxed weekend…
…nu begint de week weer. Tijd om in actie te komen. Kinderen begeleiden. Het zal er deze week toch echt van komen. Het contact is gelegd, er is kennisgemaakt. Kijken of er wat uit te halen is. Of er wat in zit. Of ik er geschikt voor ben. Uitdaging genoeg. Wat dat betreft bevalt de stage wel goed, maar ben benieuwd of het nog druk wordt. Aan de ene kant zien ze ons graag dingen ondernemen en aan de andere kant mogen we niet teveel doen. Toch gooien ze ons in het diepe en laten ze je zelf om een reddingsboei vragen. Nou kan ik vrij goed zwemmen en zal ik er van maken wat er van te maken valt. Dat gaat vast wel lukken. Als straks de kinderen goed in mijn systeem zitten zal er genoeg te doen zijn. Dat is nu nog niet het geval en dan is het lastig initiatieven te nemen. Morgen heb ik het eerste echte begeleidingsgesprek met 2 jongentjes en heb er best zin in moet ik zeggen. Dat is een goed teken toch?
En ach, No Span toch.
Ondanks dat, sinds mijn aankomst in Suriname, de temperatuur overdag elke dag nog wel de 33 graden of hoger heeft bereikt ben ik nooit echt verbrand. Dat komt omdat ik meestal wel wat van schaduw op zoek en niet te lang in de felle zon ga liggen. Ik mag dan wel Bakra zijn, ik wil er niet als een Bakra uitzien. Sinds zondag is dat dan toch gebeurt… Een dagtripje Braamspunt. Vanuit centrum Paramaribo de Surinamerivier afgevaren en dan richting de Atlantische oceaan. Ondertussen een stop in Fort Nieuw Amsterdam. Een dorp gevestigd door de Nederlandse kolonisten. Langs de kust staan nog de kanonnen uit die tijd. De slaven werden in het water gezet en moesten roepen als er indringers de rivier op kwamen varen. Dan kwamen de soldaten uit hun huisjes en werden de kanonnen afgevuurd. Nederland zou Nederland niet zijn als ze geen dijken bouwden. Dus ook de dijken waren hier present en ook een molen zou je hier kunnen vinden. Wij hebben hem niet gevonden.
De tocht over de rivier ging verder en we maakten nog een stop bij Panoma (een klein vissersdorpje) Niks te beleven, 15 huizen, een winkeltje en een kerk. Alle inwoners zaten in het kerkje en dus hebben we maar even bij het winkeltje gezeten, waar een pooltafel stond. Niet dat dat de mogelijkheid gaf tot poolen. Het laken was meerdere malen gescheurd. De ballen zaten onder het stof en de pockets waren de behuizing geworden van verschillende grote bijachtige insecten. Ik zal vrezen voor mijn leven als die mij steken. Maargoed, biri gedronken en toen weer verder gevaren. Op het dak van de boot was het prima vertoeven al bood het weinig bescherming tegen de brandende zon. Ik dacht echter (ontwetend als ik was): “Braamspunt biedt voldoende schaduw”. Eenmaal aangekomen bij Braamspunt wist ik beter. Een grote zandvlakte met enkel zwerfhonden en vissershokjes. Weinig schaduw dus, maar achter die zandvlakte. Daar was een grote watervlakte…De Atlantische oceaan. Die biedt genoeg verkoeling en als ik deze over zou steken kom ik bij europa, het kanaal door, de Noordzee over en aanspoelen op de duinen van Bakrakondo (Nederland). Niet dat ik die behoefte had, het gaat om het idee. Het zou ook vrij vermoeiend zijn.
Zwemmen in de Atlantische oceaan was lekker. Geen blauw water zoals bij de Nederlandse Antillen of andere tropische eilanden, maar bruin troebel water. Dat komt door de amazone modder en de donkere bodem van de Surinaamse kust.
Af en toe kwam er iemand het water uit gillen, want de kwallen kunnen gemeen prikken. Geen medicijn tegen de pijn in de buurt dus bood ik mijn hulp aan om over de “wond” te plassen (helpt echt, ammoniak enzo..). Dit werd niet gewaardeerd, tja dan moet je het zelf maar weten.
Inmiddels al rood aangelopen. Niet door mijn ietwat pikante voorstel, maar door de heet en constant stralende zon. (Dat is trouwens niet waar. Niet constant, het heeft even geregend). Besloten we weer richting de boot te gaan, maar niet voordat ons nog een biri en een whisky werd aangeboden door Stanga, een lokale winkelier.
Het was weer een relaxed weekend…
…nu begint de week weer. Tijd om in actie te komen. Kinderen begeleiden. Het zal er deze week toch echt van komen. Het contact is gelegd, er is kennisgemaakt. Kijken of er wat uit te halen is. Of er wat in zit. Of ik er geschikt voor ben. Uitdaging genoeg. Wat dat betreft bevalt de stage wel goed, maar ben benieuwd of het nog druk wordt. Aan de ene kant zien ze ons graag dingen ondernemen en aan de andere kant mogen we niet teveel doen. Toch gooien ze ons in het diepe en laten ze je zelf om een reddingsboei vragen. Nou kan ik vrij goed zwemmen en zal ik er van maken wat er van te maken valt. Dat gaat vast wel lukken. Als straks de kinderen goed in mijn systeem zitten zal er genoeg te doen zijn. Dat is nu nog niet het geval en dan is het lastig initiatieven te nemen. Morgen heb ik het eerste echte begeleidingsgesprek met 2 jongentjes en heb er best zin in moet ik zeggen. Dat is een goed teken toch?
En ach, No Span toch.
-
31 Oktober 2006 - 13:53
Jazz:
Kwaaie honden en woest wilde insecten. Het lijkt wel een scene uit King Kong. Deze week begint het echte werk dus, kan me voorstellen dat je er zin in hebt. 'Ey swa ik ga echt niet naar die malle bakra luisteren toch. Wat denkt ie wel niet toch. Toch?' Óf dat, óf het gaat heel goed en leuk worden. Volgende week weten we meer, blijf kijken beste marcel watchers.
Jasper -
01 November 2006 - 20:47
Willeke En Trijnie:
Enige wilde uitspraken tijdens het kijken der fotoos en bericht:
Er staan wel vaak meiden op
Oh, Marcel heeft zijn benen geschoren, later bleek dat de waterbenen niet van jou waren.
Nu al vier meiden......
Gaat lekker.
Nu maar smeren met de calendula tegen, ach kan voor alles gebruikt worden.
Erotisch gedoe? Niks voor Marcel toch????? Mmmmmmm. er komt daar van alles los.
Nu geen tijd meer, want wij moeten wel hard werken.
Heel veel groetjes. -
01 November 2006 - 21:12
Dierenvriendin:
(niet alles van marcel geloven, waren geen vieze zwerf honden, maar gewone hele lieve huishutjeshonden) -
02 November 2006 - 19:44
Paramaribos:
Vies? Nee dat heb ik ook nooit gezegt. Ze zijn gewoon niet heel schoon en ze zwerven...
En nee Willeke en Trijnie...erotisch gedoe doe ik niet aan. Wordt teveel gepraat en gefantaseert daar op de Lijzijde...
-
04 November 2006 - 11:34
Bos-wachter:
Afgelopen week de bossen en velden rond Boerakker afgestruund. Geen aasetervogels. Er liep wel een aap (door bos en velden, zie google).
Binnenkort maar even fernandes toosten met Jazz, op die 8 en op gewaxte blote bakrabenen in Suri.
Weer een mooi verhaal Marcel!
Gr Niels -
05 November 2006 - 18:40
Antje D:
Hey big bro!
Volgens mij gaat het hartstikkeg goed daaro, of niet dan? Goed om te lezen. Hier aan de Prinsesseweg gaat alles ook nog steeds heel erg goed. Gisteren weer een erg leuk feestje gehad van Mireille en Marije. De foto's zijn binnenkort wel weer op onze website te bewonderen. Haha. Verder nog naar Simplon geweest vrijdag, naar Relax. Was erg leuk. Jaja, ik begin hiphop ook nog wel eens te waarderen. In het voorprogramma een of ander Gronings hiphop duo. Wel grappig. Nou dit bericht wordt iets te lang. Anyways...oan tsjen! -
06 November 2006 - 14:39
Jasper:
Marcel ik wilde je uitnodigen volgende week donderdag om samen met Niels en mijzelf wat te komen drinken op mijn 8. Het drinken begint om 9 uur des avonds, en je mag blijven slapen. Je mag ook wakker blijven, wat wellicht stoerder is. Je mag ook zo hoog mogelijk springen, als dat je ding is, maar vergeet niet dat dit een stuk minder cool is dan wakker blijven.
Laat even weten of je komt of niet(per mail) (ik ben overigens voor wél komen!)
Niels kom jij trouwens wel? En de rest van de mensen die mijn vreugde inzake de beruchte '8' wil delen, komen jullie ook?
Marcel komt misschien ook!
Jullie Jasper -
07 November 2006 - 11:21
Anniek:
Heyhey, ben even pauze aan het nemen van het maken van een meta-analyse. Wordt helemaal gek van de wetenschappelijke teksten..Op zich gaat het wel lukken met het verslag en de presentatie, nu de theorie thuis nog leren en dan is het weer ok. Heb net doorgkregen dat ik mag werken als studentassistent op de open dagen zaterdag, lijkt me leuk om te doen :) nou ik ga maar weer eens verder of ik ga lunchen!
xxx anniek -
07 November 2006 - 16:04
Paramaribos:
Ja dat lijkt me jottem! Lekker wakker blijven en drinken op je 8. Ik stel voor dat ik om 20.08uur kom. Pak gewoon het vliegtuig wat iets meer dan 8uur vliegen is en een ticket van min. e888,-Drinken we 8 Djogo's en stel ik voor dat je minstens 88 personen uitnodigt die je elk 8 keer feliciteren. Het feest zal om 8uur afgelopen zijn.
Jasper, gefeliciteerd met je 8! -
09 November 2006 - 18:46
Hugo En Willeke:
He Marcel. Zo te zien heb je daar een luizenleven!! Geniet ervan. Leuke dames op de foto's!!!
Groetjes Hugo en Willeke (Lijzijde)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
