Doei vriendinnen en welkom Djogo's in NL
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
09 November 2006 | Suriname, Paramaribo
“Nu al heimwee? No Spang. Vanaf nu is Parbo Bier ook in Nederland verkrijgbaar onder de naam Djogo Bier!” Dat staat hier vlakbij het vliegveld op een groot reclamebord aangegeven.
Dus voor degene die willen weten hoe het Biri hier in Suriname smaakt, zoek het eens op. Vast wel ergens te vinden in een Surinaamse Toko.
Maargoed wat deed ik bij het vliegveld? Niet zoveel eigenlijk. Ik kwam er langs toen we naar Colakreek gingen. Inge, Eva en ik samen met Lukas, Marjolein en Sanne. Met de bus voor 1.60 SRD (das niks) Een dik uur in een volle bus. Op zich geen ramp. Al zat er naast me een man die toch wel erg geobsedeerd was door drugsbazen, drugskoeriers, grote huizen en hummers. Zijn obsessie kwam volgens hem voort uit zijn afgunst voor het leven van een drugsbaas. Toch vroeg hij verscheidene malen of hij rijk zal worden met een kilo drugs. Marjolein probeerde hem meerdere keren te zeggen dat dat totaal niet de juiste manier van leven is en je er niet gelukkig van wordt, maar dat had weinig impact op hem. Ik zei hem dat hij er niet rijk van zal worden. Toen is hij maar gaan slapen.
Ik vond de reis naar de Colakreek alweer veel te leuk dus had weinig behoefte aan slapen. Dat kwam bij de Colakreek wel weer had ik bedacht. Dus na de busreis naar Zanderij (vliegveld) wisten we dat Brian (taxichaffeur) dar ook ergens was en kon hij ons nog even de laatste kilometers naar Colakreek brengen. Daar aangekomen hingen we de hangmatten aan de wilgen (of andere bomen) en hebben we de zaterdag lekker rustig doorgebracht ongeveer een halve meter boven de grond of een halve meter onder water (Colakreek is niet zo diep). Toen we wakker werden was het echter alweer 17uur en aangezien het wel zo’n 3uur zou duren voor we thuis waren was het even een geregel zo na een rustige dag, maar er werden weer wat taxi’s en busjes in werking gezet en zo kwamen we na een lange rit met tussenstops uiteindelijk om ongeveer 20.00uur aan in Paramaribo. Geen zin in koken en moeilijk doenerij konden we de verleiding van het geel rode keten met zijn grote “M” en zijn breed lachende clown niet weerstaan en lieten ons tegoed doen aan een McMenu… Ook hier smaakt de Quarter Pounder erg goed moet ik zeggen.
Onze huisgenoten, Peter, Mathilde en Aileen waren een weekend weg dus hebben Inge, Eva en ik eht huis nog even op stelten gezet. We hadden een feest in de planning staan. “Lustig”.
En Lustig was het inderdaad. Mooie vrouwen aan het plafond. Vuurspuwende vrouwen op het podium. Een lust voor het mannelijk oog dus en natuurlijk voor sommige vrouwen ook. Een geweldige menigte van Surinamers en Nederlanders die los gingen op de swingende plaatjes die de DJ voor ons aan elkaar mixte.
Na het weekend begint de week weer (zoals altijd). Inmiddels enige gesprekken gevoerd met voogdijpupillen. En mijn mening is erover verdeeld Bij het ene tehuis is het prima gesprekken voeren en een relaxte sfeer. Ik ga er met plezier heen. En wordt dan superleuk onthaald. De kinderen klimmen in bomen om tropische vruchten te plukken, wat prima smaakt. Ze vertellen hondertuit en vinden het leuk als we komen. Dat er dan een bakra komt om met hun een gesprek te voeren vinden ze heel wat en als ze los komen hang je er nog even een tijdje rond.
Bij de andere wat oudere jongens gaat het moeilijk. Ze hebben geen behoefte aan mijn “ bemoeienis” en zijn druk in de pubertijd dus willen wel wat anders doen met hun vrije tijd. Daarbij komt ook nog dat dan de huiseigenaar er ook pessimistisch tegenover staat en het niet nodig vindt. (Verder een hele vriendelijke man, maar met een sterke mening) Ik kan hem wel begrijpen, omdat de Huber Stg. Zich in het verleden ook niet heel vaak heeft laten zine en het ook prima ging met de jongens. Wat moet ik er dan? Precies, daar loop ik zelf ook tegen aan. Met samenwerking van deze man en een goed uitgewerkt plan van mij moet ook daar op zich wel wat te bereiken zijn, maar het is zeer zeker een uitdaging. Dus nu niet meer denken dat ik hier alleen maar aan het hangmateren, relaxen en feesten ben. Zo af en toe moet er ook wat gebeuren.
Nu zal ik eerst weer even naar huis. Kijken of de nieuwe bewoonsters er zijn... Aileen en Mathilde zijn net 2uurtjes geleden vertrokken. Terug naar Nederland. Dan merk je toch wel dat je in zo’n nog korte tijd elkaar goed hebt leren kennen. Ik zal ze missen hier aan de Margarethalaan, zijn 2 toffe meiden.
Maargoed voor nu. Een prettig weekend gewenst alvast en zoek even een Djogo op. Hang een hangmat op. Trek je korte broek aan. En geniet...No Spang toch!
Foto's volgen
Dus voor degene die willen weten hoe het Biri hier in Suriname smaakt, zoek het eens op. Vast wel ergens te vinden in een Surinaamse Toko.
Maargoed wat deed ik bij het vliegveld? Niet zoveel eigenlijk. Ik kwam er langs toen we naar Colakreek gingen. Inge, Eva en ik samen met Lukas, Marjolein en Sanne. Met de bus voor 1.60 SRD (das niks) Een dik uur in een volle bus. Op zich geen ramp. Al zat er naast me een man die toch wel erg geobsedeerd was door drugsbazen, drugskoeriers, grote huizen en hummers. Zijn obsessie kwam volgens hem voort uit zijn afgunst voor het leven van een drugsbaas. Toch vroeg hij verscheidene malen of hij rijk zal worden met een kilo drugs. Marjolein probeerde hem meerdere keren te zeggen dat dat totaal niet de juiste manier van leven is en je er niet gelukkig van wordt, maar dat had weinig impact op hem. Ik zei hem dat hij er niet rijk van zal worden. Toen is hij maar gaan slapen.
Ik vond de reis naar de Colakreek alweer veel te leuk dus had weinig behoefte aan slapen. Dat kwam bij de Colakreek wel weer had ik bedacht. Dus na de busreis naar Zanderij (vliegveld) wisten we dat Brian (taxichaffeur) dar ook ergens was en kon hij ons nog even de laatste kilometers naar Colakreek brengen. Daar aangekomen hingen we de hangmatten aan de wilgen (of andere bomen) en hebben we de zaterdag lekker rustig doorgebracht ongeveer een halve meter boven de grond of een halve meter onder water (Colakreek is niet zo diep). Toen we wakker werden was het echter alweer 17uur en aangezien het wel zo’n 3uur zou duren voor we thuis waren was het even een geregel zo na een rustige dag, maar er werden weer wat taxi’s en busjes in werking gezet en zo kwamen we na een lange rit met tussenstops uiteindelijk om ongeveer 20.00uur aan in Paramaribo. Geen zin in koken en moeilijk doenerij konden we de verleiding van het geel rode keten met zijn grote “M” en zijn breed lachende clown niet weerstaan en lieten ons tegoed doen aan een McMenu… Ook hier smaakt de Quarter Pounder erg goed moet ik zeggen.
Onze huisgenoten, Peter, Mathilde en Aileen waren een weekend weg dus hebben Inge, Eva en ik eht huis nog even op stelten gezet. We hadden een feest in de planning staan. “Lustig”.
En Lustig was het inderdaad. Mooie vrouwen aan het plafond. Vuurspuwende vrouwen op het podium. Een lust voor het mannelijk oog dus en natuurlijk voor sommige vrouwen ook. Een geweldige menigte van Surinamers en Nederlanders die los gingen op de swingende plaatjes die de DJ voor ons aan elkaar mixte.
Na het weekend begint de week weer (zoals altijd). Inmiddels enige gesprekken gevoerd met voogdijpupillen. En mijn mening is erover verdeeld Bij het ene tehuis is het prima gesprekken voeren en een relaxte sfeer. Ik ga er met plezier heen. En wordt dan superleuk onthaald. De kinderen klimmen in bomen om tropische vruchten te plukken, wat prima smaakt. Ze vertellen hondertuit en vinden het leuk als we komen. Dat er dan een bakra komt om met hun een gesprek te voeren vinden ze heel wat en als ze los komen hang je er nog even een tijdje rond.
Bij de andere wat oudere jongens gaat het moeilijk. Ze hebben geen behoefte aan mijn “ bemoeienis” en zijn druk in de pubertijd dus willen wel wat anders doen met hun vrije tijd. Daarbij komt ook nog dat dan de huiseigenaar er ook pessimistisch tegenover staat en het niet nodig vindt. (Verder een hele vriendelijke man, maar met een sterke mening) Ik kan hem wel begrijpen, omdat de Huber Stg. Zich in het verleden ook niet heel vaak heeft laten zine en het ook prima ging met de jongens. Wat moet ik er dan? Precies, daar loop ik zelf ook tegen aan. Met samenwerking van deze man en een goed uitgewerkt plan van mij moet ook daar op zich wel wat te bereiken zijn, maar het is zeer zeker een uitdaging. Dus nu niet meer denken dat ik hier alleen maar aan het hangmateren, relaxen en feesten ben. Zo af en toe moet er ook wat gebeuren.
Nu zal ik eerst weer even naar huis. Kijken of de nieuwe bewoonsters er zijn... Aileen en Mathilde zijn net 2uurtjes geleden vertrokken. Terug naar Nederland. Dan merk je toch wel dat je in zo’n nog korte tijd elkaar goed hebt leren kennen. Ik zal ze missen hier aan de Margarethalaan, zijn 2 toffe meiden.
Maargoed voor nu. Een prettig weekend gewenst alvast en zoek even een Djogo op. Hang een hangmat op. Trek je korte broek aan. En geniet...No Spang toch!
Foto's volgen
-
09 November 2006 - 22:12
Anniek:
Haha, gaan we ons dan zo relaxed voelen zoals jij? In dat geval...best de moeite waard dus! Ík ga nog even leren.
(of friends kijken...is wel stuk relaxter. Heb bijna serie 1 af; ze hebben marcel (blijft leuk dat je er in voor komt)net weer gevonden, maar wil zn rose tutu-jurkje niet meer afstaan).
dikke knuffel -
10 November 2006 - 16:47
Jazz:
Grote vriend,
boeiende ontwikkelingen op stage gebied, eindelijk. Uitdagingen zijn belangrijk! Ben heel benieuwd naar wat je weet te bereiken. Niet hopeloos worden van de pubers he, pubers zijn gewoon een tijdje onmogelijk. Op den duur krijgen ze zelf ook nog wel door.
Door het vertrek van je maatjes ben jij inmiddels eigenlijk gepromoveert tot 'ervaren-bakra'. Ik hoop dat je het net zo goed met deze nieuwe lichting zal kunnen vinden.
Ik bericht je nu vanuit Kopenhagen, wat een betoverende stad is. Ontzettend grote mooie gebouwen gecombineerd met heel veel pleintjes, waardoor je de stad heel ruimtelijk oogt. Vandaag ben ik naar de kleine zeemeermin gaan kijken, ze zag er nog steeds somber uit.. Morgen gaan we naar een jazzconcert, als we het voor elkaar krijgen. Vanavond gaan we naar de film, er is namelijk een internationaal film-documentaire-festival aan de gang. Hopen dat de films hier niet na gesynchroniseerd worden.
Ik heb het enorm naar mn zin hier in het peperdure Denemarken, en we hebben nog tot zondag!
Fijn weekend geezer,
Jaspersoonlijk -
12 November 2006 - 21:21
Aileen:
Ha mati van me!! Fawaka?! Wennen hoor, in dit koude kikkerlandje.. Mis de zon, de parbo's het 'no span' leven en natuurlijk jullie!! Dikke kus en ga zo door met de site, blijf ik een beetje op de hoogte!! -
14 November 2006 - 18:29
Aileen:
Ohw.. Helaas heb ik het kabeltje van je camera niet meegenomen anders kwam ik hem met alle liefde even terug brengen haha! Succes met zoeken..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley