Bakaaboto, a hell of a trip.
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
08 Januari 2007 | Suriname, Paramaribo
Eindelijk was het weer zo ver. Een trip de binnenlanden in. Verder dan Brownsberg deze keer. Vliegenvlug fladderen de vlinders voor ons uit. De groene wereld ontvangt ons met open lianen en sula’s stromen ons tegemoet.
Deze trip kwam ons vrij spontaan tegemoet. Meestal zijn we er wel wat op voorbereid, maar nu kregen we pas woensdagavond van Eva te horen dat we naar Bakaaboto konden gaan. “Bakaaboto? Wat is dat en waar is dat?” Nadat we dit even hadden uitgezocht in de surinaamse wegwijzer en op de landkaart werd het ons duidelijk: Bakaaboto is de trip waard. Via een collega van Eva werden we in contact gebracht met Walter. Walter organiseert reizen de binnenlanden in en heeft jaren geleden wat grond gekocht, bomen geplant, hutjes gebouwd en het geheel zijn "Bakaaboto" genoemd.
Vrijdagochtend tot 12uur gewerkt, de tas ingepakt en wachten op Walter. Iets over eenen was hij op de Margarethalaan. Toen nog wachten op Lukas, Marjolein en Sanne. Inge die niet van plan was mee te gaan, bedacht zich toch toen de drie van de Djedoestaat bij ons aankwamen en pakte haar tas in en zodoende stapten we met zijn tienen de bus in.
Op naar Bakaaboto, een reis van 6 uur. Van die 6uur gaat de reis 5uur lang over de welbekende oranje bauxiet weg. Hobbelend en door elkaar geschud komen we 6uur later bij een haventje aan. Hier zouden we met de boot verder gaan naar de eindbestemming. We waren al iets te laat, het werd snel donker en de regen is op komst. Varen is dus niet verstandig.
Dan gaan we een kilometer terug de weg op. Er is namelijk een afslag de jungle in die na 8km bij Bakaaboto terecht komt alleen is die niet zo betrouwbaar meer. Eenmaal bij de afslag is het al donker. De lichten schijnen het bospasd in en we zien veel groen en tussen het groen een pad met gaten en kuilen. Het wordt een spannende busreis. Donker overal om ons heen. Alleen de lichten van de bus laten het pad verlichten. Na de eerste 500 meter is achteruit rijden geen optie meer en komen we vast te staan voor een gebroken brug. Er word gezocht naar planken en samen met wat zand en modder word er weer een nieuwe brug opgebouwd. Voorzichtig rijdt de bus vooruit de wankelige brug over. Eenmaal de brug over gaan we stapvoets verder. Nog 7,5km te gaan voor het pad helemaal afgelegd is.
De eerste brug is niet de enige. De bus moet nog meerdere malen stoppen, meerdere malen wordt er gezocht naar een oplossing, de regen begint te vallen, het pad wordt glad, we komen vast te zitten en over 8km doen we zeker een uur. Super!
Eenmaal aangekomen, wacht ons een heerlijke maaltijd en na het eten, evalueert Walter de tocht, “Je mag wel brokken maken, maar niet opzettelijk fouten maken” verteld hij de planning voor het weekend en neemt ons daarna mee de Sula in. Een sula is een stroming a’la centre parcs maar dan honderden malen groter, sterker en houdt ie niet op als de stekker eruit gehaald wordt.
De Sula in de nacht is lekker. Alleen weinig te zien. De volgende dag is pas te zien wat de Sula precies inhoudt...grote rotsen, sterke stroming, veel water. Even weer zwemmen en dan de jungle in. Een tocht van een uur, terwijl vogeltjes en vlinders overal om ons heen te zien zijn, stappen we door het water en de modder, over de wortels van de hoge bomen en komen we uiteindelijk uit bij een nog bredere en sterkere sula. Met enige moeite en lenigheid klimmen we de rotsen op waar het water omheen stroomt.
Tijd om een foto te maken. Mijn fototoestel die ik tegen het water bescherm in een plastic zakje, valt uit het zakje in het water....Nog geen seconde is ie in aanraking met het water, toch si het te laat. Hij heeft een tijdje aan de lijn gehangen en hij werkt weer zoals het hoort, op de flitser na. We wachten af.
No Spang is de motto en we klimmen verder, springen het water in en vechten tegen de sterke stroming. Iedereen komt het water uit vol met schrammen, blauwe plekken en een brede glimlach op het gezicht. Het is heerlijk.
S’avonds is er tijd voor een kampvuur en Walter verteld een lang onsamenhangend verhaal over bakra’s, Puma’s, Bakaaboto, en de samaracaanse “ R” Geweldig verhaal maar ik kan het niet na vertellen.
Zondag springen we de Sula weer in, het is inmiddels een alternatief voor douchen geworden. We bezoeken een dorpje vlakbij Bakaaboto en krijgen daar ene rondleiding. De kapitein (een man van boven de 80) van het dorp weet zijn ogen niet van de vrouwelijke rondingen af te houden, al loopt het hele dorp er schaars gekleed bij, de witte vrouw vindt ie toch wel interesant.
Na deze rondleiding komen we weer aan bij onze sula en zwemmen we nog een uurtje in het sterk stromende water. Hierna een goeie maaltijd want het wordt weer 6uur lang hobbelen. Terug naar Paramaribo...
Deze trip kwam ons vrij spontaan tegemoet. Meestal zijn we er wel wat op voorbereid, maar nu kregen we pas woensdagavond van Eva te horen dat we naar Bakaaboto konden gaan. “Bakaaboto? Wat is dat en waar is dat?” Nadat we dit even hadden uitgezocht in de surinaamse wegwijzer en op de landkaart werd het ons duidelijk: Bakaaboto is de trip waard. Via een collega van Eva werden we in contact gebracht met Walter. Walter organiseert reizen de binnenlanden in en heeft jaren geleden wat grond gekocht, bomen geplant, hutjes gebouwd en het geheel zijn "Bakaaboto" genoemd.
Vrijdagochtend tot 12uur gewerkt, de tas ingepakt en wachten op Walter. Iets over eenen was hij op de Margarethalaan. Toen nog wachten op Lukas, Marjolein en Sanne. Inge die niet van plan was mee te gaan, bedacht zich toch toen de drie van de Djedoestaat bij ons aankwamen en pakte haar tas in en zodoende stapten we met zijn tienen de bus in.
Op naar Bakaaboto, een reis van 6 uur. Van die 6uur gaat de reis 5uur lang over de welbekende oranje bauxiet weg. Hobbelend en door elkaar geschud komen we 6uur later bij een haventje aan. Hier zouden we met de boot verder gaan naar de eindbestemming. We waren al iets te laat, het werd snel donker en de regen is op komst. Varen is dus niet verstandig.
Dan gaan we een kilometer terug de weg op. Er is namelijk een afslag de jungle in die na 8km bij Bakaaboto terecht komt alleen is die niet zo betrouwbaar meer. Eenmaal bij de afslag is het al donker. De lichten schijnen het bospasd in en we zien veel groen en tussen het groen een pad met gaten en kuilen. Het wordt een spannende busreis. Donker overal om ons heen. Alleen de lichten van de bus laten het pad verlichten. Na de eerste 500 meter is achteruit rijden geen optie meer en komen we vast te staan voor een gebroken brug. Er word gezocht naar planken en samen met wat zand en modder word er weer een nieuwe brug opgebouwd. Voorzichtig rijdt de bus vooruit de wankelige brug over. Eenmaal de brug over gaan we stapvoets verder. Nog 7,5km te gaan voor het pad helemaal afgelegd is.
De eerste brug is niet de enige. De bus moet nog meerdere malen stoppen, meerdere malen wordt er gezocht naar een oplossing, de regen begint te vallen, het pad wordt glad, we komen vast te zitten en over 8km doen we zeker een uur. Super!
Eenmaal aangekomen, wacht ons een heerlijke maaltijd en na het eten, evalueert Walter de tocht, “Je mag wel brokken maken, maar niet opzettelijk fouten maken” verteld hij de planning voor het weekend en neemt ons daarna mee de Sula in. Een sula is een stroming a’la centre parcs maar dan honderden malen groter, sterker en houdt ie niet op als de stekker eruit gehaald wordt.
De Sula in de nacht is lekker. Alleen weinig te zien. De volgende dag is pas te zien wat de Sula precies inhoudt...grote rotsen, sterke stroming, veel water. Even weer zwemmen en dan de jungle in. Een tocht van een uur, terwijl vogeltjes en vlinders overal om ons heen te zien zijn, stappen we door het water en de modder, over de wortels van de hoge bomen en komen we uiteindelijk uit bij een nog bredere en sterkere sula. Met enige moeite en lenigheid klimmen we de rotsen op waar het water omheen stroomt.
Tijd om een foto te maken. Mijn fototoestel die ik tegen het water bescherm in een plastic zakje, valt uit het zakje in het water....Nog geen seconde is ie in aanraking met het water, toch si het te laat. Hij heeft een tijdje aan de lijn gehangen en hij werkt weer zoals het hoort, op de flitser na. We wachten af.
No Spang is de motto en we klimmen verder, springen het water in en vechten tegen de sterke stroming. Iedereen komt het water uit vol met schrammen, blauwe plekken en een brede glimlach op het gezicht. Het is heerlijk.
S’avonds is er tijd voor een kampvuur en Walter verteld een lang onsamenhangend verhaal over bakra’s, Puma’s, Bakaaboto, en de samaracaanse “ R” Geweldig verhaal maar ik kan het niet na vertellen.
Zondag springen we de Sula weer in, het is inmiddels een alternatief voor douchen geworden. We bezoeken een dorpje vlakbij Bakaaboto en krijgen daar ene rondleiding. De kapitein (een man van boven de 80) van het dorp weet zijn ogen niet van de vrouwelijke rondingen af te houden, al loopt het hele dorp er schaars gekleed bij, de witte vrouw vindt ie toch wel interesant.
Na deze rondleiding komen we weer aan bij onze sula en zwemmen we nog een uurtje in het sterk stromende water. Hierna een goeie maaltijd want het wordt weer 6uur lang hobbelen. Terug naar Paramaribo...
-
09 Januari 2007 - 00:11
Knelis:
Een echte padvinder, die Mracel. Prachtverhaal weer, maar eh, kwam Neo ook niet in een sula, toen hij bevrijd werd door Morpheus in deel 1? -
09 Januari 2007 - 08:21
Mama:
Hoe is het inmiddels met de blauwe plekken en schrammen??? -
09 Januari 2007 - 08:49
Sista:
Hey bro!
Klinkt weer erg spannend! Gaan wij ook in een Sula zwemmen als wij daar zijn? -
09 Januari 2007 - 11:58
Anniek:
Heyhey,
Ben weer even pauze aan het nemen. Gisteren helemaal vergeten dus doe het nu bewust! Kan ik mooi even de tijd nemen om je verhaal te lezen. Wat klinkt het allemaal toch weer mooi. Maar ik heb niks te klagen want ik heb hele mooie sneeuw gezien. Frankrijk blijft toch wel supertof om te skieën. Ik stuur je nog een foto zoals beloofd. Weet alleem niet of je die goed kan laden daar, hoewel, mn elffilmpje ging toch aardig geloof ik :)Hmm zal ik toch nog even naar de bespreking gaan? Vind het lastig want die is al een half uur bezig. Kom je daar binnen als co...Tja
dikke knuffel van mij -
09 Januari 2007 - 17:52
Mathilde:
Heeee Matti,
Wat een geweldige ervaring!!!Zondag een rustige terugreis gehad??
de groeten daar.
Liefs -
10 Januari 2007 - 18:03
ParamariBos:
Bij deze dan ook de foto's.
Schrammen zijn weer langszaam aan het verdwijnen. Viel wel mee. Overdrijf graag een beetje.
Camera doet t ook weer, de suinaamse zon heeft hem goed gedaan.
Gegroet, -
11 Januari 2007 - 16:14
Peet:
hahah.. Check de foto.. nice movement:)
-
17 Januari 2007 - 12:18
Anniek:
Yeah ben weer pauze aan het houden. Je hebt nog geen nieuw bericht hierop staan tot mijn grote verbazing. Zometeen weer een patiënt opnemen. Maar een beetje pauze sinds gisteravond is wel nodig he? Heb trouwens wel mn portfolio op tijd in kunnen leveren!
Ik mail je binnekort wel even gewoon trouwens, je hebt nog sneeuwfoto's tegoed!
dikke kus -
18 Januari 2007 - 18:01
Anniek:
Heyhey,
Dikke stormen! Ligt een boom op de trambaan, denk dat ik moet overnachten in het antonius! t lijkt wel net zo erg als een paar jaar geleden, met die spectaculaire treinreis van groningen naar eindhoven.. werd net bijna omver geblazen. Heeft altijd wel wat he.. -
25 Januari 2007 - 18:47
Hugo Sluyter:
Hey Marcel. Hoe is het daar met je? Met mij gaat het al weer wat beter, ik heb in het ziekenhuis gelegen want ik heb last van mijn hart. Zo te lezen heb je het daar naar je zin, kom je wel weer terug??????
Groetjes van Hugo Sluyter -
25 Januari 2007 - 19:41
Renate:
Hey Marcel!
Ik wist niet dat jij in Paramaribo zit! Gaaf zeg! En mooie natuur lijkt me!
Ik vertrek over 8 dagen naar Finland voor een stage van 5 maanden. Ik ben nu bezig met mijn spullen van mijn kamer in te pakken..Aangezien ik mijn kamer tijdelijk verhuur! Volgens mij zijn er echt veel mensen van onze klas naar het buitenland vertrokken! Goed teken! Zo zien we nog es wat van de andere culturen! Ik wens je nog heel veel plezier en succes toe! Volgens mij vermaak je je daar wel!
Groetjes Renate
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
