Back in Business
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
31 Januari 2007 | Suriname, Paramaribo
Ain’t No Romance,
In Paramaribo is de romantiek soms ver te zoeken. Heftige verhalen komen mij vaak tegemoet. Sla de krant open en er staat wel een stukje geschreven over incest door een opa, ontucht door een buurman, moord op zwervers en familieruzies. Feiten en roddels door elkaar gehaald, zolang er maar wat te schrijven is. De stad is getekend door zijn werfhonden, waarvan de tepels er als koeienuiers onder het uitgemergelde lijf bijhangen, en zwervers in hun kapotte kleren en bedelende handen. Ze zijn voor veel inwoners van Par’bo een doorn in het oog. Ik zeg dan altijd maar: “All the freaky people make the beauty of the world.”
Ook op de Mr. Huber Stg kwam onlangs een verhaal boven drijven. Deze week zaten opeens 2 pupillen op het politiebureau. Deze 2 puberende jongens wonen al enkele jaren bij een familie. Een vriendelijke man, zijn geliefde vrouw en 2 schatten van kinderen. De “vriendelijke” man is echter niet zo vriendelijk als dat hij lijkt en heeft zich de afgelopen jaren vergrepen aan de jongens. Ineens was er veel onduidelijk. Feiten en roddels door elkaar gehaald, maar langzaam aan werd het duidelijk dat de feiten harder waren dan de roddels en is er van alles in werking gezet de jongens een veilig onderdak te bieden.
Het was even een roerige tijd op de Huber Stg, maar alles lijkt nu weer, wat dat betreft, de goeie kant op te gaan.
Ain’t no spang,
Om maar bij mijn stage te blijven zal ik een beeld geven wat ik er nu doe. Ik heb de afgelopen 4 maanden met twijfelachtige motivatie mijn inzet proberen te tonen. Een dagje werken voelde soms onvoldaan en de uitdaging was ver te zoeken. Mijn draai in de werkzaamheden kon ik niet vinden. Dit heeft mij aan het denken gezet en conclusies laten trekken. Ik zet door en pak dingen aan. Iets anders zoeken is geen optie meer en het enige wat ik kan doen is de uitdaging opzoeken. Een andere werkwijze en alles aanpakken wat er te pakken valt. Dit doet mij nu goed en heb meer motivatie gevonden. Op het kantoor zit ik achter de computer, verslagen voor school te typen of voogdijplannen van de kinderen aanpassen. Hierin verwerk ik doelen voor de kinderen waar ik met hun aan zou kan werken. Ik probeer elke dag bij een pupil langs te gaan en alhoewel dat niet altijd nodig is, omdat de kinderen zelf hun gangetje gaan en natuurlijk hun huiswerk moeten maken of andere activiteiten hebben, lopen de gesprekken steeds beter. Als ik denk dat een pupil wat andere aandacht nodig heeft dan alleen de standaard gesprekjes ga ik met ze de stad in. Zet ze achterop de brommer en rijdt naar de palmentuin. Voor de kleinere kids is dit een leuke activiteit. Voor de oudere jongens blijft het toch gauw bij de standaard gesprekken. Die hebben inmiddels hun eigen afleiding en aandacht en hoeven niet zo nodig bij een Bakra achterop de brommer de stad in. De komende 6 maanden zie ik wat de stage betreft positief in. Ik werk nu aan mijn tussenevaluatie en heb hier ondanks de moeilijke start een goed vertrouwen in.
In het weekend heb ik lekker kunnen relaxen met Petra in het Sabanna Park, een anderhalf uur rijden van Paramaribo. De romantiek van Suriname was er vanaf toen weer in geuren en kleuren terug te vinden. Een leuk huisje aan een kreekje. Één en al rust en gezelligheid. Anand haalde ons weer op en op de terugreis heb ik het stuur even overgenomen. Rijden aan de linkerkant van de weg en met het stuur rechts. In plaats van het knipperlicht aan te doen deed ik de ruitenwissers aan… Maarja was even vergeten dat dat dan ook andersom zit.
Over een aantal weken komen Andrea en Mark naar Suriname! Ik heb er zin in om Suriname te laten zien. We hebben een trip naar de ralleigh vallen in petto en ik ben er nog niet geweest, maar heb er mooie verhalen over gehoord. Ik kijk ernaar uit dat ze komen het is dan namelijk de helft van mijn Surinamebeleveningen. Niet dat ik naar het einde toe wil werken, maar 5 maanden achter de rug en 5 maanden te gaan is zo een leuke manier om het te vieren.
Ain’t no connection,
Echter ben ik tot mijner spijt momenteel mijn telefoon even kwijt en was ik een paar dagen niet bereikbaar wat eenieder misschien al tot ontdekking was gekomen. Smsjes en telefoontjes heb ik niet ontvangen. Inmiddels heb ik een nieuw nummer en telefoon. Die ik binnenkort wel even mail of telefonisch doorgeef.
In Paramaribo is de romantiek soms ver te zoeken. Heftige verhalen komen mij vaak tegemoet. Sla de krant open en er staat wel een stukje geschreven over incest door een opa, ontucht door een buurman, moord op zwervers en familieruzies. Feiten en roddels door elkaar gehaald, zolang er maar wat te schrijven is. De stad is getekend door zijn werfhonden, waarvan de tepels er als koeienuiers onder het uitgemergelde lijf bijhangen, en zwervers in hun kapotte kleren en bedelende handen. Ze zijn voor veel inwoners van Par’bo een doorn in het oog. Ik zeg dan altijd maar: “All the freaky people make the beauty of the world.”
Ook op de Mr. Huber Stg kwam onlangs een verhaal boven drijven. Deze week zaten opeens 2 pupillen op het politiebureau. Deze 2 puberende jongens wonen al enkele jaren bij een familie. Een vriendelijke man, zijn geliefde vrouw en 2 schatten van kinderen. De “vriendelijke” man is echter niet zo vriendelijk als dat hij lijkt en heeft zich de afgelopen jaren vergrepen aan de jongens. Ineens was er veel onduidelijk. Feiten en roddels door elkaar gehaald, maar langzaam aan werd het duidelijk dat de feiten harder waren dan de roddels en is er van alles in werking gezet de jongens een veilig onderdak te bieden.
Het was even een roerige tijd op de Huber Stg, maar alles lijkt nu weer, wat dat betreft, de goeie kant op te gaan.
Ain’t no spang,
Om maar bij mijn stage te blijven zal ik een beeld geven wat ik er nu doe. Ik heb de afgelopen 4 maanden met twijfelachtige motivatie mijn inzet proberen te tonen. Een dagje werken voelde soms onvoldaan en de uitdaging was ver te zoeken. Mijn draai in de werkzaamheden kon ik niet vinden. Dit heeft mij aan het denken gezet en conclusies laten trekken. Ik zet door en pak dingen aan. Iets anders zoeken is geen optie meer en het enige wat ik kan doen is de uitdaging opzoeken. Een andere werkwijze en alles aanpakken wat er te pakken valt. Dit doet mij nu goed en heb meer motivatie gevonden. Op het kantoor zit ik achter de computer, verslagen voor school te typen of voogdijplannen van de kinderen aanpassen. Hierin verwerk ik doelen voor de kinderen waar ik met hun aan zou kan werken. Ik probeer elke dag bij een pupil langs te gaan en alhoewel dat niet altijd nodig is, omdat de kinderen zelf hun gangetje gaan en natuurlijk hun huiswerk moeten maken of andere activiteiten hebben, lopen de gesprekken steeds beter. Als ik denk dat een pupil wat andere aandacht nodig heeft dan alleen de standaard gesprekjes ga ik met ze de stad in. Zet ze achterop de brommer en rijdt naar de palmentuin. Voor de kleinere kids is dit een leuke activiteit. Voor de oudere jongens blijft het toch gauw bij de standaard gesprekken. Die hebben inmiddels hun eigen afleiding en aandacht en hoeven niet zo nodig bij een Bakra achterop de brommer de stad in. De komende 6 maanden zie ik wat de stage betreft positief in. Ik werk nu aan mijn tussenevaluatie en heb hier ondanks de moeilijke start een goed vertrouwen in.
In het weekend heb ik lekker kunnen relaxen met Petra in het Sabanna Park, een anderhalf uur rijden van Paramaribo. De romantiek van Suriname was er vanaf toen weer in geuren en kleuren terug te vinden. Een leuk huisje aan een kreekje. Één en al rust en gezelligheid. Anand haalde ons weer op en op de terugreis heb ik het stuur even overgenomen. Rijden aan de linkerkant van de weg en met het stuur rechts. In plaats van het knipperlicht aan te doen deed ik de ruitenwissers aan… Maarja was even vergeten dat dat dan ook andersom zit.
Over een aantal weken komen Andrea en Mark naar Suriname! Ik heb er zin in om Suriname te laten zien. We hebben een trip naar de ralleigh vallen in petto en ik ben er nog niet geweest, maar heb er mooie verhalen over gehoord. Ik kijk ernaar uit dat ze komen het is dan namelijk de helft van mijn Surinamebeleveningen. Niet dat ik naar het einde toe wil werken, maar 5 maanden achter de rug en 5 maanden te gaan is zo een leuke manier om het te vieren.
Ain’t no connection,
Echter ben ik tot mijner spijt momenteel mijn telefoon even kwijt en was ik een paar dagen niet bereikbaar wat eenieder misschien al tot ontdekking was gekomen. Smsjes en telefoontjes heb ik niet ontvangen. Inmiddels heb ik een nieuw nummer en telefoon. Die ik binnenkort wel even mail of telefonisch doorgeef.
-
31 Januari 2007 - 19:49
ParamariBos:
fotos volgen nog! -
01 Februari 2007 - 16:09
Knelis:
He Mracel, fijn dat je nieuwe energie en uitdaging hebt gevonden. Veel succes ermee!
Groeten van Majoor Kneel
Ps. Voor geïnteresseerden.
Telefoon te koop. Impor uit warm land. Zo goed als nieuw. Van de brommer gevallen. Goedkoop. Met gratis contactgegevens van leuke mensen. Ook vast wel van minder leuke mensen. En daar tussenin misschien ook.
Hoogste bieder wint!
Neem contact op met melisnaarknelis apestaartje hotmail punt com -
02 Februari 2007 - 15:28
Jazz:
LeCram ontwikkeld zich dames en heren, zijn verslagen spreken dat helder uit! Heer Bos is niet alleen bezig met opwaartse carièrre prestaties, maar heeft inmiddels ook genoeg geld voor een heus Duits telefoontoestel. Duitse telefoons met nuttige standaard berichten als "Dringend! Bitte Anruffen!"
Direct na ontvangst van dit tekstbericht gisternacht, snelde ik naar mijn bureau om op rustige toon Marcel te woord te staan in zijn veronderstelde benarde situatie. Er was niets aan de hand, niets dan zijn mobieltje. Moraal van het verhaal: er kan weer gesmst worden! -
03 Februari 2007 - 01:05
Je Fan, Kelly:
Heey MarcelBos!
Even laten zien dat ik je nog steeds stalk :) Ik vind et cool om je berichten te lezen en ik grijp natuurlijk elke mogelijkheid aan om met Jasper in contact te komen! Over 9 maanden ofzo ben je toch weer terug? Dan zwaai ik wel weer van een afstandje naar je.
Doeidoei!
Ps: doe de groeten aan Giel Beelen, cool dat je em kent :) -
05 Februari 2007 - 12:37
Mathilde:
Gelukkig heb je nu nog je eigen liefdesleven daar! Wanneer gaat Petra weg?? Komen er al snel nieuwe studenten? en krijgen jullie er dan ook weer een paar?Ik mis jullie steeds meer en meer en wil nog steeds terug!!!!
hier vandaag grijs en grauw...
Leuk om weer wat van je te lezen en ik kijk uit naar de fotos!
doei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
