Switi Sranang

Poepoe, Erg warm hier. Dat viel me al gelijk op toen we het vliegtuig uitstapten.
36 graden stond er op het beeldscherm van de grote blauwe zwaan. En dat was te merken!
Het zweet gutste uit mijn lichaam. Helemaal niet erg...Ik zag het maar als een warm welkom.
Eenmaal de koffers van de bagageband gehaald gingen we op zoek naar onze taxichaffeur. Hij stond al klaar met een birefje in zijn hand en daarop: " Dhr. marcel Bos" Dat was ik. We waren niet de enige die met de taxi gingen dus het werd een lange hete en vermoeiende rit. ik wilde wel mijn ogen uitkijken maar was te gaar van de reis en keek uit naar wat eten en drinken. Ondertussen kwamen we wel lang allerlei houten huisjes met spelende kinderen en bermbrandjes. Wat me wel deed beseffen dat dit toch een heel andere wereld is ook al staan de reclameborden langs de weg vol met nederlandse woorden. "Geniet nooit met mate" was er een van. Besloot dat dan ook maar niet te doen.
na een uur rijden kwamen we eindelijk aan bij mijn contactpersoon en ging Inge verder op zoek naar haar huis...de taxichaffeur had ook geen idee waar het was. Later die avond kreeg ik te horen dat ze goed aangeomen is. Gelukkig maar.
Ik kreeg even wat te eten en drinken (broodjes ei en zoete limonade, "Fernandez" bekend surinaams product ze zijn er trots op).
Even tot rust gekomen en mensen ontmoet werd ik met een naar mijn verblijf voor de komende 10 maanden gebracht. Daar aangekomen werd ik ontvangen door 4 andere studenten. Hier zal ik de komende weken en maanden (het wisselt voortdurend) mee samenwonen en optrekken.
maar wat een leuk huis. gezellige huisgenoten, lekker ruim en een grote tuin met 2 mangobomen en een sinaasappelboom en niet te vergeten hele grote kikkers! Kikkers zo groot als kraaien...naja ietwat overdreven, maar erg groot. De grootste heeft maar 1 oog en komt elke avond langs werd mij verteld. Ze bewaken het huis, dat is wel een veilig gevoel. maar niet alleen de grote kikkers zitten in de tuin, ook kleine kikkers die bij de muur omhoog klimmen en ik zag zelf een kolibri...een echte.
Straks gaan we even zwemmen en dan morgen mn stageplek bezoeken...gehandicapte kinderen in plaats vans straatkinderen zoals ik begrepen had. Gelijk daana een rondleiding van de stad, maar daar kom ik de volgende keer wel op terug. Dan zal ik proberen wat foto's hierop te zetten.
Tot die tijd...No Spang. Tot later. ;)