Bakra's en Boeroes
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
27 September 2006 | Suriname, Paramaribo
Aangezien er vanmiddag niks op de planning staat heb ik even relaxed de tijd om een 2e poging te wagen voor een 2e "reisverslag".
Inmiddels staan er wat foto's in het fotoboek zodat jullie er ook een beetje een beeld bij hebben hoe mijn omgeving eruit ziet. Ook voor degene die ik nieuwsgierig heb gemaakt hoe inmens groot de kikkers hier zijn heb ik een foto van de "cycloopkikker" gemaakt. Ik was bang dat de flitser van mijn camera zijn laatste oog zou verblinden, maar in de wetenschap dat deze kikker wel een stootje kan hebben, heb ik toch het risico genomen. Echter, gisteravond hebben we hem niet meer in onze tuin getroffen..hmm, nee hij komt wel terug.
(Sranantongo-weetje: "Todo" = Kikker/pad)
Inmiddels voel ik me lekker thuis in het huis aan de Margarethalaan tussen mijn al ingeburgerde huisgenoten, Peter, Aileen, Mathilde en Karin. De eerste drie hebben het al druk met hun stage's en zitten er al een maand. Karin kwam iets eerder dan mij en gaat veel zwemmen met een andere Bakra.
(Nog een Sranantongo-weetje: "Bakra" = Hollander)
Inge en ik wachten nog steeds op een rondleiding...Deze is inmiddels alweer 2 keer verzet, "Hadden we dat vandaag afgesproken? Is morgen ook goed?" Afspraken worden hier ruim genomen en komen niet op een dag aan zijn we inmiddels wel achter. het zal er vandaag toch echt van komen..(?)
Wij zijn natuurlijk ook niet gek en gaan lekker zelf op onderzoek uit. Bellen Brian of Anand op (taxichaffeurs) en binnen 5 minuten staan ze vor de deur. Deze taxichaffeurs werken dag en nacht 7 dagen in de week en willen je overal heen brengen en ophale. Ondertussen vertellen ze honderduit over de stad en verklaren de Bakra's voor gek. Met die witte lichamen in de zon liggen bakken of lange kilometers fietsen en lopen. "Dat doe je toch niet mann"
Ohja de stageplek. Na een bezoek aan de vreemdelingendienst (we zijn inmiddels voor 6 maand legaal in Suriname) werden we afgezet bij de Huber stichting. Er waren een paar gehandicapte kinderen aanwezig, zo te zien moeilijk aanspreekbaar en veel verzorging bij nodig...Dus ik vreesde al het ergste..."Dit wil ik niet 10 maanden doen" Maarrr na een gesprek met de directrice blijkt dat wij niet met die kinderen gaan werken, maar zelf paramaribo in gaan om daar bij mensen thuis of op scholen met puberende probleemkinderen gaan praten. Interesant dus. Toch wordt het nog lastig wie ik zal moeten gaan begeleiden. Ik ben de eerste man daar en puberende meisjes leek hen en mij niet echt handig. Als ze al niet verliefd worden op deze ' rijke" westerse bakra dan verzinnen ze mischien wel een ander verhaal wat tot problemen kan leiden en dat kunnen we maar beter voorkomen. Maandag gaan we beginnen en we zullen dan wel zien hoe we het allemaal gaan doen. Ik heb er zin in!
Tot nu toe bevalt het me hier nog steeds. Niemand doet moeilijk en je komt bijzondere dingen tegen...Aapjes aan touwtjes, klepperende pappegaaien in de palmbomen achter het huis.
Er valt vast nog voldoende te vertellen en ik vergeet de helft maar nu zal ik eerst maar weer eens kijken of er toch nog wat te beleven is in de stad.
No Span en tot later!
Inmiddels staan er wat foto's in het fotoboek zodat jullie er ook een beetje een beeld bij hebben hoe mijn omgeving eruit ziet. Ook voor degene die ik nieuwsgierig heb gemaakt hoe inmens groot de kikkers hier zijn heb ik een foto van de "cycloopkikker" gemaakt. Ik was bang dat de flitser van mijn camera zijn laatste oog zou verblinden, maar in de wetenschap dat deze kikker wel een stootje kan hebben, heb ik toch het risico genomen. Echter, gisteravond hebben we hem niet meer in onze tuin getroffen..hmm, nee hij komt wel terug.
(Sranantongo-weetje: "Todo" = Kikker/pad)
Inmiddels voel ik me lekker thuis in het huis aan de Margarethalaan tussen mijn al ingeburgerde huisgenoten, Peter, Aileen, Mathilde en Karin. De eerste drie hebben het al druk met hun stage's en zitten er al een maand. Karin kwam iets eerder dan mij en gaat veel zwemmen met een andere Bakra.
(Nog een Sranantongo-weetje: "Bakra" = Hollander)
Inge en ik wachten nog steeds op een rondleiding...Deze is inmiddels alweer 2 keer verzet, "Hadden we dat vandaag afgesproken? Is morgen ook goed?" Afspraken worden hier ruim genomen en komen niet op een dag aan zijn we inmiddels wel achter. het zal er vandaag toch echt van komen..(?)
Wij zijn natuurlijk ook niet gek en gaan lekker zelf op onderzoek uit. Bellen Brian of Anand op (taxichaffeurs) en binnen 5 minuten staan ze vor de deur. Deze taxichaffeurs werken dag en nacht 7 dagen in de week en willen je overal heen brengen en ophale. Ondertussen vertellen ze honderduit over de stad en verklaren de Bakra's voor gek. Met die witte lichamen in de zon liggen bakken of lange kilometers fietsen en lopen. "Dat doe je toch niet mann"
Ohja de stageplek. Na een bezoek aan de vreemdelingendienst (we zijn inmiddels voor 6 maand legaal in Suriname) werden we afgezet bij de Huber stichting. Er waren een paar gehandicapte kinderen aanwezig, zo te zien moeilijk aanspreekbaar en veel verzorging bij nodig...Dus ik vreesde al het ergste..."Dit wil ik niet 10 maanden doen" Maarrr na een gesprek met de directrice blijkt dat wij niet met die kinderen gaan werken, maar zelf paramaribo in gaan om daar bij mensen thuis of op scholen met puberende probleemkinderen gaan praten. Interesant dus. Toch wordt het nog lastig wie ik zal moeten gaan begeleiden. Ik ben de eerste man daar en puberende meisjes leek hen en mij niet echt handig. Als ze al niet verliefd worden op deze ' rijke" westerse bakra dan verzinnen ze mischien wel een ander verhaal wat tot problemen kan leiden en dat kunnen we maar beter voorkomen. Maandag gaan we beginnen en we zullen dan wel zien hoe we het allemaal gaan doen. Ik heb er zin in!
Tot nu toe bevalt het me hier nog steeds. Niemand doet moeilijk en je komt bijzondere dingen tegen...Aapjes aan touwtjes, klepperende pappegaaien in de palmbomen achter het huis.
Er valt vast nog voldoende te vertellen en ik vergeet de helft maar nu zal ik eerst maar weer eens kijken of er toch nog wat te beleven is in de stad.
No Span en tot later!
-
27 September 2006 - 17:42
Annemiek & Willeke:
Berichtje vanaf de Lijzijde. Zo te horen vermaak je je daar aardig, leuk om te lezen wat je mee maakt!! We zijn jaloers!!!!! Hier gaat alles zijn gang. Heel veel plezier en succes met je stage!
Dikke kus,
-
27 September 2006 - 19:40
Hypocrietes:
Todo des levens; het lijstje dingen dat je nog moet doen in je leven.
Pad des levens; dingen die je tegenkomt en doet in je leven.
Conclusie; een todo is inderdaad een pad. Bovendien is het Surinaams gewoon een filosofische manier om het leven te beschrijven aan de hand van alledaagse dingen zoals een onnatuurlijk grote gele pad met 1 oog.
Met vriendelijke groet,
Kneuls Maheur
Zolderkamerfilosoof en loser des vaderlands
ps mooi stukje, ga zo door, succes en ik haat je -
27 September 2006 - 20:52
Natasja:
Hey, een foto van de roti shop! Weet je al hoe je roti moet eten? Had ik gelijk? En veel succes en plezier met je 1e stagedag he! Kus -
28 September 2006 - 09:37
Thee-meester:
ja hoor, alsof die meisjes verliefd op jou zouden worden! Pfff.
Gozer ga door met de verhalen, en doe je ding. -
28 September 2006 - 20:53
Schaap:
Haa Marcellus!
Hoop dat je nu niet een rekening hebt van 15 euro ofzo:P Maar goed.. wel weer even "bijgebebd":P
Zet je er binnenkort ook even een foto op hoe knalbruin je intussen al bent geworden? haha
x -
29 September 2006 - 12:34
Trijnie:
Ha die Marcel,
Wat een pad,oooh,niet bakken, braden of wat dan ook hoor. Of is dit al gebeurd,aangezien hij al verdwenen is. Die billen is toch maar een hollekies vulling.
Leuk om je verslagje te lezen. De fotoos: volgende keer een iets reeeler beeld van de situatie graag. Het zijn echt fotoos van de rijke Bakra.
Ik ben benieuwd naar je stage ervaring, blijf dus mailen.
Heel veel groetjes van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
