Brommercycle Diaries
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
13 Oktober 2006 | Suriname, Paramaribo
S’ochtends vroeg op de brommer naar het werk…Dat is wel lekker. Eerste week ging ik nog met de taxi, waarvan je natuurlijk nooit weet wanneer die komt. Maar nu heb ik de macht zelf in handen. Naja macht… auto’s hebben vooral de macht. Brommers en fietsen stellen hier niet zoveel voor. En ook zal ik niet zo snel het centrum in gaan met de brommer. Daarvoor moet ik toch nog even het links rijden en het voorrang nemen goed aanleren. Ach, en de bus nemen is in Paramaribo ook helemaal niet erg. De radio hard, ramen en deuren wagenwijd open. Reggaeversies van “Heb je even voor mij” of gewoon “Alle eendjes zwemmen in het water”. Ja…Humor hebben ze wel die buschauffeurs en natuurlijk draaien ze ook volop de echte Caribische muziek en reggae, wat ik al wel kon waarderen in Nederland, maar hier klinkt het toch nog even wat lekkerder en vrolijker, maargoed terug naar het avontuur van de brommer... Ik voelde me net een wegpiraat van de Cariben. Een helm die net een maatje te groot is, versnellingen die ik nog even onder de knie, of onder de voet, moet krijgen, rare hobbels en kuilen in de wegen en ook nog eens Inge achterop. Voordeel is dat de Huber Stg. buiten de stad ligt en het slechts het volgen van een paar lange wegen is en je bent er, maar het is hier druk op de weg tussen 7 en 8uur s’ochtends en er moesten toch een paar kruisingen gepasseerd worden. Dus dat is remmen, wachten, optrekken, wachten, remmen, optrekken…,…eenmaal klaar voor de oversteek slaat de brommer natuurlijk af en stonden er allemaal wachtende, zuchtende of lachende automobilisten om me heen...
Uiteindelijk toch goed aangekomen en het is lekker wakker worden door de frisse lucht, het mooie landschap en de hobbelende wegen met hun verraderlijke kuilen en plotselinge gaten....
Inmiddels heb ik de brommer onder controle en de buitenweggetjes ook en ik vindt het heerlijk.
Stage is alsnog weinig vernieuwend. Wel een rechtzitting bijgewoond wat ook op z’n gemak gaat. Het ging om een aanvraag van ons om verlenging van O.T.S (Onder Toezicht Stelling). van een pupil. Ging weer lekker snel daar... 2,5uur wachten in een kleine wachtkamer samen met nog 30 wachtende en nog 15 op de gang wachtende ouders/voogden/ kinderen/advocaten en donkere mannen in zwarte gewaden (rechters). En maar wachten tot de naam van de pupil omgeroepen wordt. Ja hoor, die werd omgeroepen. Wij naar binnen. Weer een klein hokje met een paar houten bankjes. Schild van Suriname aan de muur. Jaarkalender met “Fatum,wat er ook gebeurt” ernaast. Een rechter die in zijn stoel hangt en hoort even een verhaaltje aan geeft zijn oordeel (verlenging van 18 maanden) en ongeveer 5minuten later stonden we weer buiten. Suf, zou je kunnen zeggen. Ja, maar ik wil er wel vaker heen. Wil eens kijken waarom het gaat zoals het daar gaat. Waarom zoveel mensen zo lang laten wachten en binnen 5 minuten is het klaar. Waarom niet even een planning maken. Geef iedereen een kwartier of 30minuten. Kun je zo iedereen een tijdstip geven en zeggen “Dan en dan moet je er zijn en dan of dan is het klaar en dan kan de volgende”. Goed dit is Switi Sranan en “Je gaat niet moeilijk doen toch?” Oja, het woord “Toch” wordt hier te pas en onpas gebruikt. “Dat weet je toch?” Alsof het allemaal vanzelfsprekend is. Het Surinaams-Nederlands is sowieso vrij bijzonder. Gebiedend en kortaf. “Kom hier” “Pak dat” “Geef mij”. Lijkt onvriendelijk, maar zo moet je het niet opvatten. Niet alleen naar stagiaires toe, wat je zou kunnen denken natuurlijk, maar zo wordt er hier gepraat en met elkaar omgegaan.
Ohw, Inge werd deze week nog aangesproken door een journaliste van het NRC. Ze wilde graag Nederlandse stagiaires interviewen in Suriname. Wij waren er nog wat te kort dus hebben we haar doorverwezen naar Peter. Ze heeft samen met ons gegeten op een terrasje bij ’t Vat en heeft later Peter dus nog geïnterviewd. Het NRC komt binnenkort met een reisbijlage en een stuk over Suriname (na de watersnoodramp, waar is al die “Doekoe voor Suriname” toch gebleven?, hoe de economie er voor staat en wat doen al die Nederlandse stagiaires hier toch?). Dus als je het toevallig tegen komt (kan nog wel even duren) het is vast leuk om te lezen en misschien kom je dan Peter nog wel tegen in de krant.
Goed, het is nu eerst weekend en daar ga ik maar weer eens van genieten. No Span tot laters!
Uiteindelijk toch goed aangekomen en het is lekker wakker worden door de frisse lucht, het mooie landschap en de hobbelende wegen met hun verraderlijke kuilen en plotselinge gaten....
Inmiddels heb ik de brommer onder controle en de buitenweggetjes ook en ik vindt het heerlijk.
Stage is alsnog weinig vernieuwend. Wel een rechtzitting bijgewoond wat ook op z’n gemak gaat. Het ging om een aanvraag van ons om verlenging van O.T.S (Onder Toezicht Stelling). van een pupil. Ging weer lekker snel daar... 2,5uur wachten in een kleine wachtkamer samen met nog 30 wachtende en nog 15 op de gang wachtende ouders/voogden/ kinderen/advocaten en donkere mannen in zwarte gewaden (rechters). En maar wachten tot de naam van de pupil omgeroepen wordt. Ja hoor, die werd omgeroepen. Wij naar binnen. Weer een klein hokje met een paar houten bankjes. Schild van Suriname aan de muur. Jaarkalender met “Fatum,wat er ook gebeurt” ernaast. Een rechter die in zijn stoel hangt en hoort even een verhaaltje aan geeft zijn oordeel (verlenging van 18 maanden) en ongeveer 5minuten later stonden we weer buiten. Suf, zou je kunnen zeggen. Ja, maar ik wil er wel vaker heen. Wil eens kijken waarom het gaat zoals het daar gaat. Waarom zoveel mensen zo lang laten wachten en binnen 5 minuten is het klaar. Waarom niet even een planning maken. Geef iedereen een kwartier of 30minuten. Kun je zo iedereen een tijdstip geven en zeggen “Dan en dan moet je er zijn en dan of dan is het klaar en dan kan de volgende”. Goed dit is Switi Sranan en “Je gaat niet moeilijk doen toch?” Oja, het woord “Toch” wordt hier te pas en onpas gebruikt. “Dat weet je toch?” Alsof het allemaal vanzelfsprekend is. Het Surinaams-Nederlands is sowieso vrij bijzonder. Gebiedend en kortaf. “Kom hier” “Pak dat” “Geef mij”. Lijkt onvriendelijk, maar zo moet je het niet opvatten. Niet alleen naar stagiaires toe, wat je zou kunnen denken natuurlijk, maar zo wordt er hier gepraat en met elkaar omgegaan.
Ohw, Inge werd deze week nog aangesproken door een journaliste van het NRC. Ze wilde graag Nederlandse stagiaires interviewen in Suriname. Wij waren er nog wat te kort dus hebben we haar doorverwezen naar Peter. Ze heeft samen met ons gegeten op een terrasje bij ’t Vat en heeft later Peter dus nog geïnterviewd. Het NRC komt binnenkort met een reisbijlage en een stuk over Suriname (na de watersnoodramp, waar is al die “Doekoe voor Suriname” toch gebleven?, hoe de economie er voor staat en wat doen al die Nederlandse stagiaires hier toch?). Dus als je het toevallig tegen komt (kan nog wel even duren) het is vast leuk om te lezen en misschien kom je dan Peter nog wel tegen in de krant.
Goed, het is nu eerst weekend en daar ga ik maar weer eens van genieten. No Span tot laters!
-
14 Oktober 2006 - 09:01
Kneel:
1ste! Foekje is trots op je Mracel en ik ook. Fotos trouwens en ik wil ook wat meer van die bil zien. Kikkers zijn cool, maar het gaat toch allemaal om de bil. Jij moet dat weten Mracel! (daarmee doelt ondergetekende op je 2e stukje waar vreemdgenoeg ook geen bil bij zit)
Taak en een missie Mracel! BIL! -
16 Oktober 2006 - 09:44
Majo:
2e! :P Je kan leuk schrijven, ik lees je verhalen met ongekend plezier! En ben stiekum ook wel een beetje jaloers op je, wat een avonturen he! Ik zie t al helemaal voor me, jou met die helm op! haha super! Hier gaat alles goed, lekker veel vrij van school.. Maar t wordt nu wel echt herfst, beetje jammer. Maar al die zonnige verhalen van jou houden me op de been!! Vond t ook heel leuk om een smsje van je te krijgen.
Nou meneer, hou je taai daar tussen de cycloopkikkers en de brommers!
Liefs! -
16 Oktober 2006 - 12:51
MAMA:
Gaaf "plofje" -
19 Oktober 2006 - 14:24
Trienco:
Ha haa.. hest n sundab ja of een puch? Ha haa hoe hard kin die? Hest doar ook mooie muurtjes woar je mooi ken stoan? Ik hol wel van luu volk..Skeur ze! Miskien kom ik wel del.. Groetn T.Rienco -
20 Oktober 2006 - 15:06
Sabrina:
Marcelllllllllllllll heb je je frisbee ook mee???
Haha leuk om je verhalen te lezen...veel plezier daar
xSab...van SPW3...remember:P -
20 Oktober 2006 - 17:19
DJ:
Bieke bieke bos!! Zeer,zeer,zeer boeiende verhalen ;-)De vraag die mij echter blijft achtervolgen; 'ben je al in GRONINGEN geweest?'
Rolater!! -
21 Oktober 2006 - 19:41
Annika:
Hee marcello,
Ik ga je hier maar weer es een bericthje sturen. Heb vandaag gezeild, superleuk, windkracht 6 en met een man mee die zelf een catamaran had gebouwd, dus met allemaal toffe dingen erop en het leukste nog: hij was milieuvriendelijk (de rompen enzo), grappig he. Wel lekker geknald dus. Heb jij een leuke dag gehad op je trip? T zal ongetwijfeld mooi zijn geweest. Zo ga nu even met lotte fles wijn oid open trekken.
dikke smakkerd -
24 Oktober 2006 - 18:29
Marcel:
Excuses moi. Heb al wel verhaal en foto's, maar kan nog niet posten. Update komt spoedig. No Span enzo... -
24 Oktober 2006 - 18:30
Marcel:
Oh en nee nog niet in grunn geweest. -
24 Oktober 2006 - 19:31
Sinterklaas:
ik hou je in de gaten Marcel, zoet zijn zul je -
24 Oktober 2006 - 19:45
Jazz:
Hooggeachte Sint Nicolaas, please give it a rest. Marcel zit echt niet te wachten op beperkingen die het 'zoet zijn' hem op leggen. Wij jong volwassenen zijn niet meer afhankelijk genoeg van u om zomaar alles aan te nemen. Pepernoten zijn overrated, en die kado's die u ons beloofd worden ook met de jaren minder. Het lijkt wel alsof u een zieke voorkeur heeft voor het plezieren van jonge kinderen. (De ideeën die hierbij bij u opkomen zijn enkel een product van uw eigen geest, niet die van mij!) Terugkomend op het pleidooi; ookal deelt Marcel deze interesse, zoet zijn ís niet zijn prioriteit. Ik vind dan ook dat Marcel, naar gelange hij dat zelf wenst, best eens zuur, of op zn tijd zelfs bitter mag zijn.
De dagen zijn lang, de kikkers brutaal, de taal is bijzonder, de verhalen geniaal.
No need for gedichtjes, nor a pakjesboot. U heeft veel voor elkaar gekregen en bent een alom gerespecteerd man. Ik verwacht dan ook dat u Marcel, die jong en onervaren van geest is, de vrijheid gunt om de smaken des levens te proeven. Zoet, bitter, zuur, zout.
Voorwaarts Marcel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley